Rondo Literatury: Poczytalność - spotkanie z Aleksandrem Kosciówem

10 lutego 2009, wtorek, godz. 18.00
spotkanie literackie

„Podobnie jak w debiutanckim Świecie nura, w swej drugiej powieści Aleksander Kościów żongluje relacjami między wyobraźnią a rzeczywistością w tak oryginalny sposób, że czyni to z niego całkowicie osobne zjawisko we współczesnej polskiej literaturze. Czytelnik, któremu nie wystarcza jednoznaczność i dla którego powieść to zbiór zagadek ze sprzecznymi często rozwiązaniami, powinien być usatysfakcjonowany. „– pisał Paweł Dunin- Wąsowicz w Lampie. „Aleksander Kościów, jak nikt inny w polskiej literaturze, potrafi tłumaczyć samotność i alienację współczesnego człowieka na język snów i nieoczywistych symboli.” – wyjaśniał Piotr Kofta recenzent Dziennika.


Aleksander Kościów – pisarz o niezwykłym słuchu językowym, co nie dziwi, jeśli wziąć pod uwagę, że autora „Świata Nura” i „Przeproś” jest kompozytorem współczesnym i wykładowcą na Akademii Muzycznej w Warszawie. Językoznawstwo pasjonuje go na tyle, że w wolnym czasie wymyślał gramatyki nie istniejących języków. Zaangażowany podróżnik i ojciec. Dwukrotnie nominowany do Paszportu Polityki za swe powieści. Jego twórczość często porównywana jest do prozy Haruki Murakamiego.

 

Więcej o ksiązce Przeproś:

 

Przeproś. Przewodnik gracza jest drugą powieść Aleksandra Kościowa, Opolanina z urodzenia, kompozytora, altowiolisty i pedagoga Akademii Muzycznej w Warszawie, autora Świata nura, uznanego za najlepszy debiut prozatorski 2006 roku.


W dręczonej upałami Warszawie splatają się losy Marty poszukującej zaginionego synka i Błażeja, który po zerwaniu zaręczyn osiadł na mieliźnie życia, a także czternastoletniej Zuzanny, przeświadczonej, że jest bohaterką przeniesionej w rzeczywistość gry komputerowej. Poszukiwanie dziecka okazuje się swoistą walką z uniwersalnym złem, ucieleśnionym w sferze fantastycznych wizji dziewczynki...

Podobnie jak w debiutanckim Świecie nura, w swej drugiej powieści Aleksander Kościów żongluje relacjami między wyobraźnią a rzeczywistością w tak oryginalny sposób, że czyni to z niego całkowicie osobne zjawisko we współczesnej polskiej literaturze. Czytelnik, któremu nie wystarcza jednoznaczność i dla którego powieść to zbiór zagadek ze sprzecznymi często rozwiązaniami, powinien być usatysfakcjonowany.
Paweł Dunin-Wąsowicz

Aleksander Kościów, jak nikt inny w polskiej literaturze, potrafi tłumaczyć samotność i alienację współczesnego człowieka na język snów i nieoczywistych symboli. Przypomina w tym japońskiego mistrza smutku Harukiego Murakamiego. A przy tym pisze w sposób niewymuszony i bezpretensjonalny, tak jakby dobrze wiedział, krórędy prowadzi prosta droga do ludzkiej duszy.
Piotr Kofta

Cała ta wciągająca, rozegrana na pograniczu realizmu i fantastyki historia nie jest kolejną demonstracją kreacyjnych zamiłowań autora, specjalisty od budowania światów alternatywnych. Jak w pierwszej powieści, tak i tu grą wyobraźni autor posłużył się, by pokazać, dlaczego i dokąd ludzie uciekają od życia. Uwaga: ta gra wciąga.
Marta Mizuro "Zwierciadło"

Fascynująca wędrówka z zagubionymi duszami, które wywalczyły sobie możliwość dalszego snucia własnej historii.
Aneta Rozenbajger, http://strona105.blogspot.com/