Re_sublimacja

od 3 do 15 kwietnia 2017
Rondo Sztuki

Od radykalnego odrzucenia ciała i doświadczenia zmysłowego jako źródła poznania u Platona, poprzez Kartezjańską koncepcję autonomii duszy, która jest niezależna od ciała, filozofowie długo wskazywali na radykalną odmienność tego, co cielesne od tego, co duchowe (umysłu). W 1984 roku Adrienne Rich napisze jednak: „Muszę umiejscowić siebie we własnym ciele” – wskazując tym samym, że zawsze jesteśmy „ucieleśnieni”. Radykalna wizja oderwania i rozdzielenia ciała od umysłu (duszy), nie jest już możliwa. Echo tego oddzielenia jest jednak widoczne w fundamentalnej ambiwalencji, wpisanej w samo centrum naszego myślenia o ciele – pomiędzy przedmiotem a podmiotem. Echo to powraca w pytaniu o to, czy posiadam ciało, czy raczej jestem ciałem. A jeśli ciało nie jest biologiczną tabula rasa? Jeśli to właśnie idee matrycują „mięso”, które dopiero po kulturowo-społecznej obróbce staje się uporządkowanym i zhierarchizowanym ludzkim ciałem? Zdaniem Elizabeth Grosz, nie może ono zostać zredukowane ani do czystej organiczności, ani do bycia jedynie kulturową konstrukcją. W malarstwie Klaudii Laty resublimacja to metafora przejścia, zmiany, procesualności. To pytanie o możliwość istnienia „abstrakcji” (oderwania). Czy skoro jesteśmy ucieleśnieni, abstrakcja jest w ogóle możliwa? Z drugiej strony, w jaki sposób idea, koncept, konstrukt ulega materializacji, odciska się na (lub „w”) ciele? Czy nie jest tak, że myśl zawsze jest ucieleśniona, a ciało pomyślane? Klaudia Lata - od 2012 roku studiuje malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach w pracowni prof. Ireneusza Walczaka. W swoich pracach posługuje się głównie skrótem myślowym i metaforą. Podstawę jej twórczości można by opisać jako studium niewiedzy. Stale podnoszone wątpliwości, pytania bez bezpośrednich odpowiedzi, uwięzienie w schematycznej rzeczywistości. Jednym słowem - bezsilność - jest jednocześnie motywem i motorem twórczości Klaudii. Klaudia Lata porusza temat człowieka w odniesieniu do jego sfery biologicznej i duchowej oraz otaczającej go przestrzeni penetrując najbardziej skrajne jej aspekty. Cały kontekst prac artystki tworzy pewnego rodzaju konieczność medytacji nad naszą rzeczywistością. Kuratorka: Agata Stronciwilk