KAMIL ŁATA: Powstałe obrazy/obiekty są wynikiem swoistego procesu twórczego, a więc takiego, który to skoncentrowany na przekraczaniu/ewoluowaniu kumuluję i napędza to, co jest nieuchwytne, podskórne i stanowi pretekst do ciągłego przekraczania i ewoluowania w obrazie. Zawarta w nich energia stanowi więc głębokie, osobiste piętno doświadczeń absolutnie nie nastawione na publicystykę, narrację/opowieść, ale jest skupione na wyrażaniu naturalnej dla człowieka twórczości. Przedstawione obrazy/grafiki stanowią czysty obiekt. Nie zanieczyszczone narracją mają wyrażać, emanować działaniem, czystym przedstawieniem siebie.

 

WERONIKA JARZYNA : Idąc za słowami Susan Sontag nawołuje do porzucenia hermeneutyki na rzecz erotyki sztuki. Spontaniczność gestu, odwołanie do techniki pisania automatycznego służy mi do zatopienia się w procesie twórczym, który niesie wyzwolenie doświadczeń zmysłowych z okowów słów. Dążę do ukazywania intuicyjnej powierzchni sztuki bez rozgrzebywania jej wnętrzności. Obraz staje się wtedy zapisem gestów, ruchu mojego ciała. Manualne ślady, pozostawiane przez dotykającą dłoń artysty, stają się nośnikami haptycznej energii ciała twórcy, która została w nim zapisana. Ekspresja prac dotyczy pozawerbalnych znaczeń, które są raczej przeżywane niż rozumiane za pośrednictwem intelektu.