Czy sztuka może być dobra lub zła? Pozostawiając na boku kwestie warsztatu, talentu, biegłości w przywoływaniu gorących tematów czy nowości, pytanie to dotyczy „dobrej natury” sztuki. Czyli sztuki, która czyni dobro. Takiej sztuki, której można powiedzieć: „jesteś dla mnie dobra, chciałbym żebyśmy spędzali ze sobą więcej czasu!”. Myślimy więc o rzeczach i gestach, które sprawiają, że możemy poczuć się stabilnie, bliżej ziemi, bezpieczniej ze sobą, jak i z innymi ludźmi i nie-ludźmi.
Dobrostan, którego szukamy nie musi być beztroski. Wręcz przeciwnie, chcielibyśmy żeby tą troską był przepełniony. Sztukę zwykło traktować się bowiem jako autonomiczny obszar ludzkiej działalności, która nie podlega ziemskim zasadom, będąc jak wieża z kości słoniowej, w której zwykli śmiertelnicy kontemplują magiczne przedmioty. Sprawdźmy więc co stanie się, jeśli przybliżymy sztukę codziennemu życiu, a może nawet zagnamy ją z powrotem do pracy. Być może uda nam się sprawdzić, czy za pomocą sztuki można kogoś do czegoś skłonić. Zmienić choć jedną molekułę, coś naprawić lub odzyskać.
Szukamy więc scenariuszy wystaw o dobrostanie, czy też dobroczynnych skutkach robienia i zażywania sztuki. Takich, które pozwolą nam uruchomić nowe pokłady wyobraźni, zaplanować lepszy nowy dzień, który może (choć wcale nie musi) nadejść po serii kryzysów i tąpnięć. Mierle Laderman Ukeles, artystka, która traktowała sztukę jako formę opieki nad najbliższym otoczeniem i środowiskiem naturalnym, pytała w 1969 roku: „A w poniedziałek po rewolucji, kto przyjdzie rano odebrać twoje śmieci?”.
Wypatrujemy więc wskazówek dla instytucji sztuki w czasach nieodwracalnej planetarnej zmiany, kryzysów politycznych, polaryzacji społecznej. Na początek spróbujemy poczuć się dobrze. Do dyspozycji mamy nienajgorsze narzędzie do snucia fantazji o lepszym jutrze, wyrafinowane i dobrze skalibrowane, jest nim wystawa sztuki. Czekamy na wasze propozycje.

tel. 664127432 (menedżer Adrian Chorębała)